Trzecia z pięciu relacji ze sporów o tradycję judaistyczną, szczególnie o to, co wolno czynić w dniu szabatowym lub innym. Jak postępuje Jezus, co zrobią Jego uczniowie. Tym razem spór dotyczy postu.

    Dwóch uczniów Jana przyłączyło się do Jezusa po Jego chrzcie w Jordanie i po wskazaniu przez Jana na Jezusa jako „baranka Bożego”. Po aresztowaniu Jana inni jego uczniowie zamiast do Jezusa przyłączyli się do faryzeuszów.

    Uczniowie Jana i faryzeusze uczyli się zwyczajów religijnych, a uczniowie Jezusa uczyli się głoszenia ewangelii, wzywania ludzi do wierzenia w Syna Bożego. Zbawienie człowieka jest ważniejsze od jego kultury religijnej.

    Post nie jest dietą, zamianą jednego rodzaju wyżywienia na inny, lecz powstrzymaniem się od jedzenia i picia, by dzień przeznaczyć na czytanie i rozważanie Pism, planowanie, podejmowanie duchowych decyzji i modlitwę.

    Jezus rozpoczął publiczną służbę od postu. Zrezygnował z pożywienia, poddał się Ojcu, żył w mocy Ducha Świętego. Rozważał słowo Boże i modlił się. Tak rozumiany post to poszukiwanie woli Bożej i przygotowanie do jej wypełnienia.

    Post to na przykład dzień przeznaczony na czytanie i rozważanie Pisma świętego, planowanie, podejmowanie decyzji i modlitwę, aby doświadczyć w sobie głodu Boga i potrzeby Jego głębszego poznania, pragnienia pełnienia Jego woli.

    Post to rezygnacja z czegoś na rzecz czegoś innego, z jedzenia i picia na modlitwę, rozważanie, myślenie o celu życia, o jakości życia, w kontekście podejmowania ważnych decyzji.

    Uczniowie Jezusa muszą dojrzewać w wierze, w poleganiu na Bogu, muszą rozwijać umiejętności i charakter, osiągnąć dojrzałość społeczną. Oni rozwijają się widząc znaki i cuda i słuchając Jego nauczania.

    Uczta weselna trwała zwykle siedem dni. Osoby, które w niej uczestniczyły, nie mogły pościć, wykonywać innych aktów żałobnych lub ciężkiej pracy.

    Młodego wina nie wlewa się do starych bukłaków, Nikt tego nie czyni, ponieważ młode wino fermentuje i powiększa swą objętość, może więc rozsadzić stare, sztywne skórzane bukłaki.

    Tak jak stare ubranie skurczone pod wpływem wielokrotnego prania, rozerwałoby się w miejscu wszycia łaty i jak napęczniały od wina skórzany bukłak, pękłby po ponownym nalaniu młodego wina, tak nie można połączyć religijności judaistycznej z wiarą w Jezusa, królestwa ziemskiego z królestwem Bożym, niewiary z wiarą, niemocy z mocą Bożą.

    Jezus nie zobowiązuje uczniów do przestrzegania tradycji religijnych wytworzonych obok Pisma. Jezus uczy i prowadzi swoich uczniów zgodnie z pierwotnym znaczeniem Pisma. Treścią Pisma jest Boży plan zbawienia przez wiarę w Jezus Chrystusa, Syna Bożego.

    Jezus jest panem młodym, a ludzie wierzący w Niego i Jego uczniowie oblubienicą. Nie muszą pościć tak często jak faryzeusze i uczniowie Jana, mają naśladować Jezusa.

    Czwarty z pięciu sporów o tradycję judaistyczną będzie dotyczył zakazu pracy w dniu szabatowym. Co wolno czynić w tym dniu, czy zrywanie kłosów podczas drogi, to żniwa jak będą to sugerowali faryzeusze?