Kwas to zaczyn lub drożdże, obrazuje ukryte działanie czegoś, co widoczne stanie się po jakimś czasie. Udawania rozpoczęte teraz przyniesie problemy w przyszłości, może w przyszłości więcej osób będzie chciało udawać, niż rozwiązywać problemy. A co się stanie gdy będą tak postępowały setki czy tysiące ludzi wyznających imię Jezusa, a niewiele mający z Nim wspólnego?

    Kwasem faryzeuszy została nazwana obłuda religijna, czyli udawanie kogoś kim się w rzeczywistości nie jest. Wiara prowadzi do uwielbienia Boga jako sprawcy wszystkiego, co może się zdarzyć, a udawanie prowadzi do uzyskania uznania, szacunku, a nawet uwielbienia ze strony ludzi: „jacy oni pobożni”.

    Przeciwnicy religijni wywołują lęk uczniów, ale Jezus daje im władzę nad duchami, chorobami i niemocami ludzi. Przeciwników jest niewielu, a wielu jest ludzi potrzebujących zbawienia Bożego, Jego miłości i troski.

    Płaskie dachy domostw stanowiły najlepsze miejsce, z którego można było zwrócić się ku zebranemu na ulicy tłumowi i obwieścić przesłanie.

    Wiara usuwa lęk przed ludźmi i dodaje im odwagi do posłuszeństwa Bogu. Usprawiedliwiona jest bojaźń Boża, czyli szacunek wobec autorytetu Boga.

    Wrogami prawdy okażą się ci, którzy ją w pierwszej kolejności powinni byli poznać, zrozumieć i stosować dotychczasowe objawienie Boga w sposób taki, jak Jezus. Natomiast nową część objawienia przyniesionego przez Jezusa powinni zrozumieć jako wypełnienie obietnic pierwszego przymierza Boga z ludem izraelskim. Wielu przywódców i nauczycieli religijnych bardziej umiłowało swoje zrozumienie Boga i odrzuciło Jezusa.

    Wrogowie Jezusa na ziemi mogą zabrać uczniom wszystko, lecz nie mogą wyrwać uczniów z królestwa Bożego. Bóg będzie ich bronił, jak ojciec swoje dzieci. Nie ma sensu ukrywać prawdy o Bożym sposobie zbawienia ludzi. Tylko nieliczni się jej sprzeciwią, a większość ludzi pragnie o nim usłyszeć.

    Wróble były pokarmem ludzi biednych. Jeśli Bóg troszczy się o coś tak mało wartościowego jak wróble, o ileż bardziej troszczy się o ludzi!

    Przyznaniem się do Jezusa będzie wzywanie ludzi do opowiedzenia się za Jezusem: „Od twojej odpowiedzi na osobę Jezusa będzie zależało twoje przyszłe zbawienie".

    Wyparciem się Jezusa przez ucznia będzie unikanie jasnego stanowiska w sprawie zbawienia człowieka.

    Jezus porównuje sprawy mało ważne z ważnymi. To o sprawy mało ważne spierają się krewni i znajomi uczniów. Jakie stanowisko zajmą uczniowie Jezusa?
Jezus zachęca uczniów, by ocenili wszystkie wartości i priorytety, którym hołdują - słowa, życie, majątek.

    Paweł w Liście do kościołów Galicji napisze ze smutkiem, że nierozwiązany problem stosunku chrześcijan Judejczyków do chrześcijan z innych narodów przyniósł w Antiochii skutek w postaci udawania przez Piotra i Barnabę. Piotr – czytamy w Liście - „przed przyjściem pewnych ludzi od Jakuba jadał z poganami, a gdy przybyli, wycofał się i odłączył, bojąc się tamtych z obrzezania. A razem z nim zaczęli tak obłudnie postępować również pozostali Żydzi, nawet Barnaba dał się wciągnąć w tę ich obłudę”. Piotr napisze później w swoim Pierwszym Liście do innych wierzących, aby wycofali ze swojego życia „wszelkie zło, i wszelki fałsz, i udawanie”..

    Jezus zwrócił się do swoich uczniów: „Nigdy nie udawajcie, nawet wtedy, gdy opanuje was lęk na skutek reakcji religijnych przeciwników”.